Maandag 26 december 2005. We staan om zes uur op en na het ontbijt vertrekken we om zeven uur vanaf de Mara Sopa Lodge richting Lake Nakuru. Omdat het in het najaar erg droog is geweest, hoeven we volgens Stephen niet om te rijden via Nairobi wat ons enkele uren rijden scheelt. We rijden nu pal noord rechtstreeks naar Lake Nakuru. We moeten wel door een bergachtig gebied waarbij het hoogste punt rond de 2700m ligt. Aanvankelijk is de weg nog redelijk tot goed, maar eenmaal in de bergen rijden we op een onverharde weg vol kuilen en erg veel modder waar we slechts langzaam vooruit komen.

Het landschap waar we doorheen rijden voldoet meer aan onze verwachtingen van Afrika. Dit gedeelte dat ten noordwesten van Nairobi ligt kent veel akkerbouw en overal zie je dan ook hutjes en mensen die op het land werken. Rond 11 uur en vele hobbels verder komt Lake Nakuru in de verte in zicht.

Om half twaalf komen we na vier-en-half uur rijden aan bij de Lake Nakuru Lodge. Wederom een prachtige Lodge, maar in een totaal ander landschap dan het savannelandschap van de Masai Mara. Lake Nakuru dat op 1700 meter hoogte ligt, wordt in het noorden begrenst door de stad Nakuru, de op twee na grootste van Kenia en in het zuiden door bossen. In het oosten en westen van het reservaat is het bergachtig, terwijl om het meer een groot vlak terrein ligt.

We hebben tot 16.00 uur de tijd om te lunchen en om te relaxen bij het zwembad, wat we dan ook doen.

Om vier uur precies staat Stephen weer klaar om ons met het busje rond te leiden. Het is warm, stoffig en droog. Regelmatig belemmeren stofwolken ons het uitzicht, maar desondanks is het weer geweldig mooi. We beginnen met twee Vorkstaartscharrelaars, die in het Engels een nog mooiere naam heeft: Lilac-brested Roller. De juvenile vogel is wat minder helder gekleurd en groener bovenop de kop (bovenste foto). De adulte vogel is nog mooier, maar helaas heb ik tegenlicht met het nemen van de foto.

We zien weer een Defassa Waterbuck, maar nu een mannetje . Duidelijk te herkennen aan de hoorns.

Met de Blacksmith Plover en de African Hoopoe voeg ik weer twee vogels toe aan mijn soortenlijstje voor Kenia.

Een Yellow-wagtail is er nog eentje voor de lijst, hoewel ik die in Nederland genoeg gezien heb.

Naast een aantal Oostelijke Zwarte Neushoorns zijn er veel Witte Neushoorns in Lake Nakuru NP. Op een van de neushoornruggen zit een drietal Ossenpikkers, ditmaal de Red-billed Oxpecker.

Een tweetal Great White Pelican of Roze Pelikaan vliegt voorbij, maar ze zijn niet alleen. Ze behoren tot een groep van misschien wel honderd pelikanen, die hier overwinteren.

Lake Nakuru is vooral bekend om de honderdduizenden Lesser Flamingo's die hier vaak komen foerageren. Ze kleuren dan de randen van het meer roze en leveren een prachtig plaatje op. We hebben geluk , want soms staat het water te laag of is er minder voedsel en dan gaan ze naar Lake Elementaita of Lake Bogaria. Het is ook de enige plaats waar we uit de auto mogen stappen. Het is een mooie ervaring om zo dichtbij de vele roze Flamngo's te kunnen komen. Lake Nakuru ligt op de bodem van de Grote Riftvallei en is omgeven door bergen en dichte bossen. Aan de overzijde van het in 1961 gestichte park ligt Nakuru, de op twee na grootste stad van Kenia.

Het is leuk om met het hele gezin op safari te zijn en te zien dat iedereen ervan geniet, ik niet het minst. Ik vraag me af of Stephen het ook leuk vindt, ik denk het wel.

Vlak achter de auto langs steken een paar neushoorns met jong over. Hier de vermoedelijke moeder met het jong.

We verlaten de vlakte langs het meer en gaan het beboste deel van het nationale park in. Ik kan nog een Red-capped Lark op de foto zetten en even later een paartje Tawny Eagle, Savannearenden.

Het is mooi geweest. Jammergenoeg moeten we de volgende dag alweer weg. Tenslotte nog een fraai vergezicht dat we hebben vanuit ons huisje. Erg vervelend wakker worden is dat dus niet.